禁足國人入境砂沙行使參政權是否合法？

數日前，敦馬哈迪和林吉祥受邀出席一場在古晉的演講，當時傳聞砂州政府是否會濫用移民自主權阻止兩人入境。過後兩人雖然順利入境，可是令人驚訝的是，公正黨的一些二三線領袖竟然也遭移民局援引同樣的法令遭驅逐出境。

砂沙兩州政府濫用移民自主權阻止部分在野黨領袖入境並非第一次發生。民主行動黨國會領袖林吉祥在上世紀七八十年代就曾經多次被砂沙兩州移民局驅逐出境，甚至曾一度被移民局官員抬上飛機。

要了解為何砂沙兩州可擁有其他州屬無法享有的移民自主權，就得要回顧當初成立馬來西亞聯邦的歷史。

在成立馬來西亞之前，由於沙砂兩州地廣人稀，加上天然資源豐富，兩州先賢有先見之明，要求在馬來西亞成立後，人口稠密和發展程度比砂沙兩州先進的半島和新加坡公民不能自由入境砂沙兩州，以避免前者剝奪砂沙兩州公民的就業機會。

因此，《1963年馬來西亞協議》規定兩州在移民事務享有絕對的自主權。《1959年/1963年移民法令》後來也針對該協議的規定作出相應的修改。根據該法令第66條文闡明，砂沙兩州政府在移民事務擁有絕對的自主權。更令人弔詭的是，一般馬來西亞的法律闡釋所謂的州政府等於州行政當局，即半島各州的州行政議會或東馬砂沙兩州的州內閣，可是該法令第62條文甚至闡明所謂的州政府等於該州首席部長，導致該條文在近幾十年經常遭砂沙州首長濫用。

Keengganan Menteri Wilayah Persekutuan untuk campur tangan dalam keputusan DBKL tidak meluluskan Oktorberfest memberi gambaran kasar kerjasama yang bakal terjalin antara PAS dan BN

Kenyataan Media ADUN DAP Kawasan Kampung Tunku, Selangor, Lau Weng San pada 21 September 2017 di Petaling Jaya:

Keengganan Menteri Wilayah Persekutuan untuk campur tangan dalam keputusan DBKL tidak meluluskan Oktorberfest ialah kerjasama politik antara PAS dan BN, biarpun PAS dan BN masih belum terikat secara rasmi.

Keputusan ini juga memberi sedikit sebanyak gambaran dan lakaran kasar terhadap bentuk dan model kerjasama yang bakal terjalin pada masa hadapan di antara kedua-dua parti ini, memandangkan pada masa sekarang kedua-duanya mempunyai perkiraan politik masing-masing yang perlu diambil kira sebelum sebarang bentuk ikatan politik dijalinkan secara rasmi.

Keseluruhan episod ini bermula dengan ancaman daripada puak takfiri dalam PAS yang diakhiri dengan larangan daripada DBKL dan keengganan Menteri Wilayah Persekutuan untuk bercampur tangan dalam urusan ini.

Memang tidak dapat dinafikan bahawa keputusan DBKL ini telah menjejaskan iklim dan sentimen pelaburan di Malaysia kerana pihak pemerintah dilihat sebagai tidak konsisten dalam dasar dan pelaksanaan undang-undang.

Adakah ini bermaksud bahawa semua aktiviti perniagaan yang bercanggahan dengan ajaran mana-mana agama akan dijadikan sebagai undang-undang dan ditegah sama sekali? Setakat mana undang-undang ini boleh dilaksanakan dan apakah kriteria dan garis panduan DBKL untuk memastikan ianya mampu bertindak secara telus? 

Apakah mesej yang akan disampaikan kepada pelabur, khususnya para pelabur asing apabila DBKL boleh sewenang-wenangnya menolak permohonan aktiviti perniagaan yang sebenarnya dibenarkan oleh Perlembagaan Persekutuan? 

Bagaimana pula dengan aktiviti-aktiviti tertentu seperti pemilihan ratu cantik termasuk pertandingan Kumang Gawai oleh Kaum Dayak di Sarawak dan Unduk Ngadau oleh Kaum Kadazan Dusun Murut di Sabah? Bagaimana dengan penjualan daging khinzir oleh masyarakat bukan Islam? Bagaimana dengan perarakan secara besar-besaran berhala-berhala Buddha dan Hindu semasa perayaan Wesak Day dan Thaipusam? Adakah kesemua ini juga akan dilarang seperti Oktoberfest?

Bukankah benar bahawa DBKL boleh menetapkan beberapa syarat tambahan untuk memastikan bahawa aktiviti perniagaan ini dijalankan dengan cara yang teratur dan tidak menganggu ketenteraman awam serta memastikan golongan bukan-Muslim sahaja yang terlibat dalam aktiviti ini?

Soalan-soalan ini diuja kerana tiada apa-apa undang-undang bertulis di Malaysia yang secara tersurat melarang (outright ban) penganjuran program ini. Seharusnya DBKL perlu mewujudkan satu ruang berdiskusi dan berunding serta bertelus dalam pelaksanaan dasar-dasarnya. Sememangnya minuman beralkohol dilarang sama sekali dalam ajaran agama Islam tetapi sekiranya penganjur tegas memastikan bahawa Muslim tidak terlibat dan persiapan rapi dalam aspek keselamatan telah diambil, maka sepatutnya tiada masalah untuk program ini dibenarkan.

Soalan-soalan yang diuja di atas mengundang seribu satu soalan-soalan lagi. Terdapat mereka yang menyamakan “bir” dengan “arak” sedangkan kedua-duanya mempunyai takrifan dan kawalan yang berbeza dari segi undang-undang.

Istilah arak yang diguna pakai di bawah Akta Kastam 1967 ialah “liquor yang memabukkan”. Berdasarkan seksyen 2(1) Akta Kastam 1967, takrif “liquor yang memabukkan” termasuklah apa-apa alkohol, atau apa-apa cecair yang mengandungi lebih daripada dua peratus spirit pruf (alkohol mutlak), yang sesuai atau bermaksud untuk, atau yang boleh dengan apa-apa cara diubah bagi digunakan sebagai suatu minuman.

Kehendak pelesenan yang ditetapkan oleh JKDM untuk penjualan liquor yang memabukkan secara runcit tertakluk di bawah seksyen 32 Akta Eksais 1976. Walau bagaimanapun, seksyen ini memberikan pengecualian lesen jualan runcit minuman beralkohol seperti bir, todi atau liquor natif. Penjualan runcit kecil-kecilan bagi arak jenis ini tidak melebihi kuantiti yang ditetapkan dibenarkan di kedai tanpa keperluan pelesenan di bawah Akta ini dan di sinilah perbezaan di antara bir dan arak (liquor yang memabukkan).

Menggunakan alasan kesihatan untuk menolak permohonan ini juga dilihat sebagai tidak munasabah sedangkan banyak lagi makanan dan minuman yang boleh memudaratkan kesihatan tubuh badan manusia tetapi tidak dilarang. Contohnya paling baik ialah rokok, tembakau, gula putih. Gula putih dikatakan dikaitkan dengan penyakit diabetes dan hampir 3 juta rakyat Malaysia telah dijangkiti penyakit diabetes, sesuatu angka yang cukup membimbangkan. Maka soalannya adakah kerajaan akan mengharamkan penjualan gula putih juga atas sebab kesihatan? 

Terdapat tuduhan bahawa penganjuran program berpesta seperti ini bukan budaya orang Malaysia dan ianya wajar dilarang sama sekali. Soalannya ialah bagaimana dengan sambutan perayaan Bon Oduri setiap tahun di Shah Alam oleh rakyat Jepun yang menetap dan bekerja di Malaysia? Adakah kita membenarkannya atau menegahnya sedangkan Malaysia sepatutnya sebuah negara yang menjamin kebebasan berhimpun dan berbudaya?

Kesemua salah tanggapan atau misperception ini perlu diberi penjelasan yang sewajarnya dalam mana-mana diskusi yang melibatkan hak dan kepentingan semua kaum dan agama di Malaysia. 

Maka dengan itu saya mengajak semua rakyat Malaysia untuk berbalik kepada prinsip Rukunegara yang bukan sahaja tertakluk kepada lima rukun tetapi juga merangkumi cita-cita Malaysia untuk mencapai perpaduan yang lebih erat di kalangan seluruh masyarakatnya, memelihara satu cara hidup demokratik serta menjamin satu cara liberal terhadap tradisi-tradisi kebudayaannya yang kaya dan berbagai corak.

Lau Weng San

ADUN Kampung Tunku

麥泰森回鍋記

首相納吉突然上週日上午發出通知將在下午於吉隆坡巫統總部召開記者會做出重大宣布，引起媒體揣測首相是否要宣布解散國會。此外，也有傳言猜測納吉在記者會上還可能做出什麼宣布。

當時消息一傳開，許多人精神緊張。後來納吉只不過宣布前雪州大臣泰益（政壇人士一般稱他為“麥泰森”）重新歸隊，實屬雷聲大雨點小。

後來網媒《The Malaysian Insight》引述來自巫統的內部消息，即那場記者會是要宣布八位公正黨雪州州議員退黨，聯手和巫統以及部分獨立議員和依黨州議員組成新政府。

但是巫統的這個內部消息可靠嗎？我的答案：荒謬之極！

關注羅興亞人的人權問題

緬甸若開邦境再爆發羅興亞人權遭侵犯的問題。一般馬來西亞人本來對此事不聞不問，直至數年前國際媒體揭發馬來西亞成為人蛇轉運站，甚至揭發人蛇集團在馬泰邊境的旺吉鄻（Wang Kelian）設立一條條用來運輸羅興亞人進入馬來西亞的非法通道，馬來西亞人才開始對羅興亞人的遭遇恍然大悟。

這些人蛇通道只不過是羅興亞難民的最後一段逃難路線。逃難路線的第一里路就是安達曼海就，有論者稱它是亞洲的地中海。數據顯示羅興亞難民葬身在孟加拉灣和安達曼海的機率是地中海的三倍。

聯合國難民署2017年的數據顯示，馬來西亞境內將近15萬難民與庇護者，就有13萬3700人來自緬甸，約5萬8600人是羅興亞人；若加上尚未登記者，預估目前逗留在馬來西亞的羅興亞難民有逾10萬名。

依照難民署登記程序，要取得難民證得先攜帶相關證明文件。話說容易，但由於緬甸政府根據1982年頒發的《公民法》拒絕承認羅興亞為境內135支之一的少數民族，因此此後出生的羅興亞人都是沒有報生紙，因此相關文件同樣付之闕如。難民署只得靠其他組織驗證庇護申請者的身份，耽誤許多時間。

再回應黃子倫：評論人還是不能泛泛而談

這則回應黃子倫的文章，本來應該在六月中旬就應該寫好，無奈因為忙於政事，無暇在最快時間完筆，僅此先向讀者道歉。

黃子倫上文結尾的時希望我不會標籤他是國陣的打手。既然他有這樣的要求，不知他會否以同樣的標準來看待我的回應？

在黃子倫上回的文章，他批評誠信黨打著『Maqasid Syariah』的旗號，終究也是以伊斯蘭教義為主導，因此終究還是要走上極端主義之路。反之，巫統是一個世俗政黨，所以許多事情比較好談。

黃子倫這樣的論述意外的引起誠信黨中委符方僑的回應和反擊。方僑兄的回應非常實際地道出當今伊斯蘭黨和誠信黨兩者不同的地方，讀者可以按以下鏈接作進一步閱讀（https://www.facebook.com/HuPangChaw/posts/1703712962990782）。

無論如何，我想引用方僑兄的一段文字，如下：

『毫無疑問，子倫兄對伊斯蘭的真諦，對這個宗教所推崇的道德、人文價值觀， 就像眾多國人，包括一些思想偏激的馬來穆斯林一樣，完全不了解，或是一知半解……經文內容千年不變，但是今天社會，卻有部分“人類”偏離這三大宗教所推崇的價值觀，打著宗教旗幟，替天行道、殘殺無辜，立下違反人權、人道、自由、平等的法律和自家規定。我想，這肯定不是子倫兄所要見到的。』

方僑兄的文章巧好點出黃子倫上文所出現的許多謬論，讓我在此文省下許多文字。

黃子倫先生說不要投票給宗教性質的政黨。如是這樣，那麼選民應該只能投廢票，因為縱觀馬來西亞的所有政治聯盟，甚至是所有的馬來人為主的政黨，請問有哪一個和宗教（伊斯蘭）脫離關係？如果投廢票，請問得益的會是哪一個政黨？答案不言而喻，肯定是國陣！

我們沒有必要敵視任何宗教。全世界各地民眾的生活日趨宗教化是世界一大潮流，政黨政治無需如西方世俗政黨一樣，把政治和宗教一刀切開，甚至以宗教為敵。反之，政黨和宗教應該互相配合，建立團結和睦的馬來西亞，甚至為政黨政治的論述引入更多元的色彩。

其實，像黃子倫這樣的論述，只是繞了一個大圈支持選民或鼓勵選民投廢票，其結果最終是損人不利己：即不能改變國家的前途，反而間接鞏固巫統的腐敗政策。像這樣的論述，相信相隔三個月的今天，已經無法立足。畢竟在這三個月之內馬來西亞政壇發現許多變化，可謂一日如三秋兮。

巫統和依黨在這三個月越走越近，甚至巫統總秘書東姑安南也公開表示兩黨已經開啟大選合作的談判。至於依黨，其雪州主席已經公開宣布攻打42個議席，包括公正黨黨魁以及州務大臣的議席。事情發展至今日，公正黨內部出現聯依派和反依派。從聯依派不贊成舉行特大來理清和依黨的關係，顯見該黨內部的主流意見是挺反依派。

依黨這樣的宣布，可謂司馬昭之心，路人皆知。依黨和巫統如此高調地眉來眼去，如果有識之士還能如黃子倫所述，因為『巫統是世俗政黨』而投票給巫統、或國陣其他成員黨、或投廢票以造就國陣巫統的勝利，這真是匪夷所思！

因此，我對黃子倫的回應只有一個重點，即繼承方僑兄針對黃子倫對伊斯蘭政治的膚淺認識，我再深延，即讀書人著書立論，乃天下之大事，評論人為時局把脈，更不能草草了事或泛泛而談，更不能僅僅以我手寫我口這類的方式來評論政事國事天下事，除非黃子倫寫的是愛情小說。

劉永山

民主行動黨雪州甘榜東姑州議員

短評東馬聯邦部長的表現

308政治大海嘯後，國陣為了拉攏東馬成員黨的支持，委任許多名不經傳的東馬國會議員出任聯邦內閣部長或副部長。

在眾多來自東馬砂沙二州的部長之中，只有負責轉型項目的前首相署部長Idris Jala一人是納吉從企業界委任入閣。其他的部長素質高低不平。有經驗豐富者如外長阿尼法阿曼、前鄉區發展部長沙菲益（現已退出沙巴巫統，成立沙巴民興黨）以及能源部長麥西姆，其他的大多是在2008年或2013年中選後才出任聯邦部長。他們或曾擔任州部長、副部長、助理部長或國州議會後座議員。

值得一提的是，在2006年前的砂朥越州議會以及2008年以前的沙巴州議會基本上是一言堂，導致這些曾在州出任高職的聯邦部長長期活在舒適圈。因此，面對下議院強大在野黨的監督，他們一時之間未必能夠習慣，有者甚至無法挑燈夜戰（一言堂的州議會一年只開會數天），以致大部分部長的表現要不差強人意、答非所問；或是不在狀況、毫無準備，最後只能依稿照讀、草草回答。