Larangan motosikal masuk bandar tidak masuk akal, tidak adil dan diskriminasi terhadap golongan penunggang motosikal

Cadangan Ketua Polis Negara Tan Sri Khalid Abu Bakar untuk malarang kemasukan motosikal ke sesetengah zon di bandar-bandar besar yang akan dikategori sebagai “zon selamat” ialah satu cadangan drastik yang tidak masuk akal dan tidak adil kepada para penunggang motosikal. Malahan cadangan ini juga satu cadangan yang bersifat diskriminasi terhadap penunggang-penunggang motosikal di Malaysia. 

Sebagai seorang penunggang motosikal, saya akan menentang dasar ini habis-habisan bukan kerana ianya dasar yang tidak masuk akal, tidak adil dan diskriminasi, malahan saya berpendapat ianya langsung tidak menyelesaikan masalah jenayah jalanan (street crime).

Cadangan ini adalah tidak masuk akal seolah-olah pihak Polis DiRaja Malaysia (PDRM) gagal membanteras kegiatan jenayah sehingga mereka perlu melarang kemasukan motosikal ke dalam kawasan bandar. Jika logik ini boleh diterima, mengapakah polis tidak melarang penggunaan senjata-senjata seperti parang, pisau yang juga boleh disalahguna untuk kegiatan jenayah? 

Cadangan ini tidak masuk akal kerana ianya akan menjejas sesetengah sektor perkhidmatan di pusat-pusat bandar seperti perkhidmatan kourier, perkhidmatan penyampaian (delivery services) dan perkhidmatan pos. Bagaimana surat, dokumen dan barang-barang kourier yang dikirim ke alamat-alamat di dalam “zon selamat” dapat dihantar tepat pada masanya tanpa menggunakan motosikal? 

Cadangan ini tidak adil kerana ianya pasti akan menjejas sumber pendapatan golongan berpendapatan rendah dan golongan pekerja. Mereka terpaksa bergantung kepada kenderaan kecil seperti motosikal untuk berulang-alik antara rumah dengan tempat kerja kerana motosikal menawarkan cara pengangkutan yang murah, cekap dan efisyen lebih-lebih lagi kehidupan golongan pekerja semakin terhimpit dengan kos kehidupan yang meningkat dan gaji yang rendah. Ini bertambah teruk apabila golongan pekerja tidak boleh bergantung kepada pengangkutan awam di Malaysia yang masih berada di takuk lama. 

Cadangan ini juga ialah satu bentuk diskriminasi terhadap penunggang motosikal. Mengapakah golongan penunggang motosikal perlu dipersalahkan sedangkan terdapat cara-cara lain untuk menyelesaikan masalah ini? Misalannya, kerajaan harus membina lebih banyak lorong motosikal di kawasan bandar agar pejalan-pejalan kaki dapat dipisahkan daripada laluan motosikal. Bukankah cara ini jauh lebih efektif dan berkesan dalam mengurangkan jenayah jalanan? 

Malahan lebih banyak lorong motosikal perlu dibina untuk memisahkan penunggang-penunggang motosikal daripada pengguna-pengguna jalan raya yang lain demi mengurangkan kadar maut penunggang motosikal. 

Apabila Tan Sri Khalid Abu Bakar menyebut tentang adanya beberapa bandar di luar Negara yang melarang kemasukan motosikal ke dalam kawasan bandar, soalan timbul sama ada larangan ini dikeluarkan atas alasan yang sama? Kalan ada, beliau harus namakan bandar-bandar ini. Jika ya, soalan yang kedua ialah adakah ianya berkesan dalam mengurangkan jenayah jalanan? 

Barangkali Tan Sri Khalid Abu Bakar perlu memberi penjelasan yang lebih mendalam tentang cadangan ini sebelum beliau membawanya untuk pertimbangan dan pelaksanaan selanjutnya oleh agensi-agensi kerajaan yang lain. Jika tidak, ianya hanya akan mengundang lebih banyak kritikan daripada kaum penunggang motosikal. Lau Weng San

Banning motorcycle from entering city is irrational, unjust and discriminatory towards motorcyclist.

Inspector General Tan Sri Khalid Abu Bakar’s proposal to ban motorcycles from entering a particular part of cities which will be categorized as “safe zone” is a drastic proposal that is irrational and unjust to motorcyclist. In fact, this proposal is discriminatory towards motorcyclists in Malaysia.

As a motorcyclist myself, I am against this proposal definitely not only because it is irrational, unjust and discriminatory, I also opine that it doesn’t help in reducing street crime.

It is an irrational and unreasonable proposal as though Polis DiRaja Malaysia (PDRM) has failed to combat criminal activities and has reached a point to even ban motorcycles from entering the city. If this is an acceptable logic, the police should have forbidden the usage of weaponry like parang and knife which can be misused for criminal activities.

This proposal is irrational and unreasonable, as it will affect part of the service sector in the cities such as courier service, delivery services and postal services. How then will the letters, documents and courier items be delivered on time to addresses in “safe zone” without motorcycles?

This is an unjust proposal because it will affect the lower range income earners and workforce. They have to rely on lightweight vehicles like motorcycle for transportation purpose from home to work and vice versa every day. This is due to the fact that motorcycle remains a relatively cheaper, competent and efficient mode of transportation for the lower range income earners who are living from hand to mouth and has been pressured by the rising cost of living. This proposal further aggravates the fact when this workforce is not able to depend on Malaysia’s public transport that is at its old notch.

Also, this proposal is a form of discrimination towards motorcyclists. Why do the motorcyclists have to be blamed whereas there are alternative measures that could solve this issue? For example, the government has to build more motorcycle lanes in cities so that pedestrians can be separated from motorcycles. Wouldn’t this be more effective and efficient in reducing street crimes?

In fact, many more motorcycle lanes have to be built to separate motorcyclist from other road users to reduce motorcyclists death toll.

When Tan Sri Khalid Abu Bakar mentioned that there are a few cities in other countries that ban motorcycles entrance into the city, a question in mind appeared. Whether this ban is meant for the same purpose? If yes, he has to provide the name of these cities. The second question that has to be answered in affirmative is whether such measure is efficient in reducing street crimes?

Perhaps, Tan Sri Khalid Abu Bakar has to provide a detailed explanation about the proposal before he proceeds with deliberation and further implementation by other government agencies. If not, it will only invite further criticisms from motorcyclists. Lau Weng San

Zulkifli Noordin made a comparison of a badminton match and reflects his ignorance on unfairness of Malaysia’s electoral system

Utusan Malaysia published an article that was produced by Vice president of PertubuhanPribumi Malaysia (PERKASA) ZulkifliNoordin yesterday. The article entitled “GE13 popular vote myth” refuted Pakatan Rakyat (PR)’s claim of unfairness on the “first-past-the-post” system under the BarisanNasional (BN)’s administration. 

His article was written as below and I quote: 

“Bayangkan dalam pertandingan akhir badminton Piala All-Malaysia di mana Datuk Seri Najib Tun Razak menentang Anwar, keputusannya seperti berikut:  

1. Set 1 - Najib 21 Anwar 19; 

2. Set 2 - Anwar 21 Najib 03; 

3. Set 3 - Najib 21 Anwar 19.  

Apabila pengadil mengumumkan Najib menang dengan 2-1, Anwar tiba-tiba bangkit melalak mendakwa dia patut menang kerana mendapat 59 poin atau 57% daripada jumlah keseluruhan point pertandingan (sebanyak 104); sedangkan Najib hanya mendapat 45 point atau 43% daripada keseluruhan point pertandingan!” 

This article reflects Zulkifli Noordin’s ignorance of Malaysia’s unfair political system that is dying under BN’s administration for more than 50 years. 

I am shocked because Zulkifli Noordin dared to use a badminton match as a yardstick for comparison. It is undeniable that, that is the badminton competition regulation. The question remains if Zulkifli Noordin realizes the umpire has to be just and fair. Does he realise that both parties who are competing in the badminton match are playing on an level playing field? 

Malaysia’s electoral system has lost both important aspects to maintain irs independence and fairness. It is true that Malaysia adopted the “first-past-the-post” system as United Kingdom. However, the main problem is the redelineation exercise resulting in vast difference in terms of sizes among various parliamentary seat. 

The Election Commission (EC) gave various reasons for this. Amongst the reasons, rural seats are drawn up with smaller scale to facilitate their representatives in providing better services to rural area citizens. The reality remains that some other rural seats are drawn up bigger in terms of its size. For example, Hulu Selangor parliamentary seat has more than 80,000 voters while Sabak Bernam and Tanjung Karang are just half of it, even although these seats are located in rural area. 

Furthermore, PR was not allowed a just and fair access to mainstream media especially print media, English and Bahasa Malaysia language television and radio stations. This is one of the biggest obstacles for PR to present its manifesto to rural area people who mostly, depended on mainstream media to receive information on election. 

How can an unjust and biased situation like this being taken in comparison to a badminton match that has more just and fair regulations? Perhaps, Zulkifli Noordin has his answer. In fact, majority Malaysians rejected BN in administering Malaysia with only 47% of popular votes whereas 51% voters chose PR.

以羽球赛作比较，凸显祖基菲里诺丁对马来西亚选举制度不公平地方的无知

祖基菲里诺丁于5月27日通过《马来西亚前锋报》刊登了一则题为“第13届大选多数票神话”文章。

他以羽球比赛反驳民联指控国阵在选举制度不公之下以“简单多数议席”执政。

以下是我摘录他文章的内容段落：

“在马来西亚全羽决赛当中，请想像拿督斯里纳吉对垒安华的成绩：

1. 第一局 – 纳吉 21 安华 19;

2. 第二局 – 安华 21 纳吉 03;

3. 第三局 –纳吉 21 安华 19.

当裁判宣布纳吉是以2比1取胜，安华突然控诉说应该是他获胜，因为他获得59分或57%（总共是104分）；虽然纳吉在全场的比赛分数仅获45分或43%！”

此文反映出祖基菲里诺丁对于马来西亚政治制度不公平的无知。这个制度正好因为国阵执政超过50年而走下坡。

我很惊讶为何祖基菲里诺丁会使用羽球赛作为大选的比较标准。当然这是羽球赛规则，但是祖基菲里诺丁是否知道羽球赛的裁判必须公平与公正地主持比赛？他是否了解比赛双方其实是在平等与公平的球场上进行竞技？

马来西亚选举制度显然已经失去上述两个重要因素，即以公正与自由的情况下进行全国大选。虽然马来西亚是像英国那样使用“简单多数议席”，但是马来西亚的问题是在于一个国会选区与另一个选区的选民人数差距太大。

当然，选举委员会也给予各种借口。选委会说乡区国会选区被划分得更小主要是要方便人民代议士为乡区人民提供更好的服务。事实上，即使是城市选区之间也存在着显著的差异。比方说，乌鲁雪兰莪国会选区拥有超过8万选民，与此同时大港国会选区与沙白安南国会选区仅有乌鲁雪兰莪国会选区的一半选民，尽管此些选区都是乡区选区。

此外，民联也没获得从主流媒体获得公平与公正的对待，尤其是平面媒体、电视台以及国英语广播电台。这导致民联在向乡区选民宣扬政策时候面对许多问题，因为乡区选民依赖平面媒体来获得选举资讯。关于金钱政治的问题，幽灵选民问题以及其它选举诉求的问题, 我们更不必诸多着墨，因为这些问题都已经多次提出。

如果选举是在不公平以及偏袒一方的情况之下进行，我们怎能以羽球赛的规则来做比较？也许只有祖基菲里诺丁才有回答，况且迄今51%选选择民联的马来西亚人民仍然不接受国阵如何能够47%的得票率执政马来西亚。

Perbandingan Zulkifli Noordin dengan menggunakan pertandingan badminton mencerminkan beliau jahil tentang ketidakadilan sistem pilihanraya Malaysia

Semalam Naib Presiden Pertubuhan Pribumi Malaysia (Perkasa), Zulkifli Noordin, menghasilkan satu rencana yang telah dicetak di dalam Utusan Malaysia semalam. Beliau dalam rencana yang bertajuk “Mitos undi popular PRU-13” ini telah menggunakan pertandingan badminton untuk menyangkal dakwaan Pakatan Rakyat (PR) tentang ketidakadilan sistem “first-past-the-post” di bawah pemerintahan Barisan Nasional (BN). 

Beliau telah menghasilkan tulisan seperti yang berikut dan saya memetik: 

“Bayangkan dalam pertandingan akhir badminton Piala All-Malaysia di mana Datuk Seri Najib Tun Razak menentang Anwar, keputusannya seperti berikut: 

1. Set 1 - Najib 21 Anwar 19;

2. Set 2 - Anwar 21 Najib 03;

3. Set 3 - Najib 21 Anwar 19. 

Apabila pengadil mengumumkan Najib menang dengan 2-1, Anwar tiba-tiba bangkit melalak mendakwa dia patut menang kerana mendapat 59 poin atau 57% daripada jumlah keseluruhan point pertandingan (sebanyak 104); sedangkan Najib hanya mendapat 45 point atau 43% daripada keseluruhan point pertandingan!” 

Tulisan ini mencerminkan kejahilan Zulkifli Noordin tentang ketidakadilan sistem politik Malaysia di mana ianya semakin tenat di bawah pemerintahan BN lebih daripada 50 tahun. 

Saya terkejut kerana Zulkifli Noordin tergamak menggunakan pertandingan badminton sebagai tolok perbandingan. Memang itu peraturan pertandingan badminton tetapi adakah Zulkifli Noordin tahu bahawa pengadil dalam permainan badminton perlu berlaku adil dan saksama? Adakah beliau juga tahu bahawa kedua-dua pihak yang bertanding dalam pertandingan badminton sebenarnya bermain dalam gelanggang yang sama rata dan adil (level playing field)? 

Sistem pilihanraya Malaysia telah kehilangan kedua-dua aspek yang sangat penting ini untuk memelihara keadilan dan kebebasan perjalanan pilihanraya. Memang Malaysia menggunakan cara “first-past-the-post” seperti United Kingdom, tetapi masalah di Malaysia ialah perbezaan saiz sesuatu kawasan parlimen berbanding dengan sebuah yang lain adalah terlalu besar. 

Suruhanjaya Pilihan Raya (SPR) memberi pelbagai alasan. Antaranya kawasan parlimen di luar bandar disempadankan dengan lebih kecil untuk memudahkan wakil rakyatnya memberi perkhidmatan yang lebih baik kepada rakyat luar bandar. Hakikatnya ialah sesama kawasan parlimen luar bandar pun terdapat perbezaan yang amat ketara. Contohnya ialah kawasan parlimen Hulu Selangor yang mempunyai lebih 80,000 orang pengundi sementara kawasan parlimen Sungai Besar dan Sabak Bernam hanya separuh daripada Hulu Selangor biarpun kesemua kerusi ini terletak di kawasan luar bandar. 

Selain itu, PR juga tidak diberi akses yang adil dan saksama oleh media aliran utama, khususnya media cetak, stesyen televisyen dan radio berbahasan Malaysia dan Inggeris. Ini menjadikan PR menghadapi masalah untuk menyampaikan dasar-dasarnya kepada masyarakat luar bandar yang rata-ratanya bergantung kepada media cetak untuk mendapatkan maklumat tentang pilihanraya. Tidak perlu disebut pula masalah politik wang, pengundi-pengundi hantu dan masalah-masalah lain yang telah dan akan dibangkitkan oleh calon-calon tertentu dalam petisyen pilihanraya mereka. 

Bagaimanakah keadaan yang senget dan berat sebelah ini boleh dibandingkan dengan pertandingan badminton yang mempunyai peraturan yang jauh lebih adil? Barangkali hanya Zulkifli Noordin sahaja yang mempunyai jawapannya yang tersendiri sedangkan kebanyakan rakyat Malaysia masih tidak terima bagaimana BN boleh memerintah Malaysia dengan hanya 47% undi sedangkan 51% pengundi telah memilih PR. 

Lau Weng San

BN's election expenses

BN has 222 parliament seat candidates and 505 state seat candidates. Election expenses ceiling is RM200,000 for each Parliament candidate and RM100,000 for each state seat candidate. So total expenditure ceiling for all BN candidates in total is RM94.9 million. According to a survey by AC Nielsen and Carat Media, BN and PMO already spent RM176 million on advertisements alone. Can this be considered as an electoral offence?

The federal government should return Kuala Lumpur to Selangor.

The federal government should return the administration of Kuala Lumpur to the Selangor State government after alienating Kuala Lumpur to the federal government more than 39 years ago.

In 1974, the then BN government decided to alienate Kuala Lumpur as a whole to the federal government’s administration which is politically motivated by ostensibly upgrading Kuala Lumpur as a “federal territory”.

Since then, Kuala Lumpur was placed under the administration of Dewan Bandaraya Kuala Lumpur (DBKL) which was led by Kuala Lumpur’s Mayor. After 39 years being put under the direct administration of DBKL, DBKL was ineffective in improving the administration of Kuala Lumpur. It was up to a point where DBKL was adopted by Permudah to “restore” DBKL.

Such occurred because KL City has been administered by way of centralization of power in the hands of the Mayor and Federal Territory Minister. The citizens of Kuala Lumpur hadn’t any chance to voice their point of view when the decision was made to alienate Kuala Lumpur to federal government. In 1974, the decision to alienate Kuala Lumpur to federal government was done in a rush.

Furthermore, federal government has Putrajaya as central administration to replace Kuala Lumpur. Putrajaya was formerly a part of Selangor. In 1974, federal government only paid RM200 million as compensation to Selangor government as “acquisition” of Kuala Lumpur. Annually, Selangor government only receives RM18.3 million from federal government in compensating yield loss from alienating Kuala Lumpur and Putrajaya as Federal Territories to the federal government.

Therefore, the federal government has to return Kuala Lumpur to Selangor since they already have Putrajaya. Kuala Lumpur resembles the lifeblood of Selangor State. It is not only that Kuala Lumpur is physically close to Selangor, but many of Selangor’s historical moments and events occurred in Kuala Lumpur. My objective of repeating this call is to remind the federal government that they should not be silent on this matter anymore. In fact, the federal government should acknowledge the role of Selangor government in matters related to the development and management of Kuala Lumpur . These have to be awarded a well-deserved honor and recognition.

Kerajaan Persekutuan harus serah balik Kuala Lumpur kepada Selangor

Kerajaan Persekutuan harus menyerah balik pentadbiran Kuala Lumpur kepada Kerajaan Negeri Selangor setelah memerintah bekas tanah jajahan Selangor tersebut sejak lebih 39 tahun yang lalu.

Pada tahun 1974 Menteri Besar UMNO pada masa itu telah membuat keputusan untuk menyerah seluruh Kuala Lumpur kepada kerajaan persekutuan atas sebab-sebab politik dan juga atas sebab kononnya kerajaan persekutuan hendak menaiktaraf Kuala Lumpur sebagai sebuah “wilayah persekutuan”.

Kuala Lumpur kemudian diletakkan di bahawa pentadbiran Dewan Bandaraya Kuala Lumpur (DBKL) yang diketuai oleh Datuk Bandar Kuala Lumpur. Selama 39 tahun Kuala Lumpur di bawah pentadbiran Kerajaan Persekutuan kurang berkesan dalam memperbaiki pentadbiran Kuala Lumpur sehingga DBKL pernah sekali ianya diambil alih oleh Pemudah kononnya untuk "merawat" DBKL.

Hal ini sedemikian kerana Bandaraya Kuala Lumpur ditadbir dengan cara pemusatan kuasa di tangan Datuk Bandar dan Menteri Wilayah Persekutuan. Apabila keputusan untuk menyerah Kuala Lumpur kepada Kerajaan Persekutuan, rakyat Kuala Lumpur juga tidak diberi peluang untuk menyuarakan pandangan mereka. Malahan seluruh keputusan untuk menyerah Kuala Lumpur kepada Kerajaan persekutuan dilakukan dengan tergesa-gesa pada tahun 1974.

Lebih-lebih lagi, Kerajaan Persekutuan sudah mempunyai Putrajaya sebagai pusat pentadbirannya untuk menggantikan Kuala Lumpur di mana Putrajaya sebelum ini sebahagian daripada negeri Selangor. Malahan pampasan yang dibayar oleh Kerajaan Persekutuan kepada kerajaan Selangor atas "pemberian" Kuala Lumpur hanya setakat RM200 juta sahaja pada tahun 1974. Manakala Kerajaan Selangor hanya menerima kehilangan hasil sebanyak RM18.3 juta daripada Kerajaan Persekutuan setiap tahun sebagai "Kehilangan Hasil Wilayah Persekutuan".

Jika Kerajaan Persekutuan sudah ada Putrajaya, maka Kerajaan Persekutuan harus memulangkan Kuala Lumpur kepada Selangor. Kuala Lumpur ibaratkan darah daging negeri Selangor. Ianya bukan sahaja secara fizikal dekat dengan Selangor, malahan banyak peristiwa bersejarah di Selangor berlaku di Kuala Lumpur. Tujuan saya mengulangi seruan ini adalah untuk mengingatkan Kerajaan Persekutuan bahawa mereka tidak boleh terus mendiamkan diri dalam perkara ini. Malahan, Kerajaan Persekutuan harus mengakui peranan Kerajaan Selangor di dalam pembangunan Kuala Lumpur yang mesti diberi penghormatan dan pengiktirafan yang sepatutnya.

是可忍，孰不可忍！

第13届全国大选已经落幕。国阵获得47巴仙的选票，却赢取60巴仙的议席。民联攘获超过50巴仙的选票，却屈就于40巴仙的议席。就这一点就已经突出马来西亚选举制度最不公平、最伪善的一面。 

选举期间，国阵候选人（尤其是在西马乡区和东马土著选区的候选人）或其政党代理人可以大摇大摆进入长屋、甘榜、垦殖区等等挥洒金钱，以金钱掳掠人心。选举委员会和反贪污委员会也竟然可以视而不见。一时说没有人投报、一时说证据不足、一时说已经呈交总检察署、一时说还再调查之中。这一点再次凸显马来西亚选举制度更不公平、更伪善和更腐败的一面！

有人问，如果你说选举制度不公平，那你怎么可能赢？ 

我说，城市选区没有出现买票的情况，不代表乡区不出现生。城市选民的政治意识比较高、也更不容易受贿。话说如此，“一个马来西亚”组织也不是在槟城公然高调买选票吗？ 

也有人问，国阵买票赢大选已经这么多届，为什么你们现在才来吵？ 

我说，不是我们现在才来抗议，而是以前抗议都没有获得媒体和群众的正视，因为大家都认为还是国阵做政府，抗议又有什么用？以前资讯不发达，民智未开。现在资讯发达，人人都是低头族，民智启迪。如果在民智渐开时不再次提起，还等几时？ 

有人说，既然成绩已经出炉，我们就应该接受这个成绩，民联就再等五年吧！ 

我说，人生有多少个5年可以给国阵这样骗？身为一名妻子，你可以忍受你的丈夫每5年就出轨一次，而且还连续出轨数十年吗？身为一名老板，你可以忍受你的员工每5年就把公司的机密资料泄露，然后不采取行动吗？ 

你可以乖乖地等多5年，但是你的孩子、你的孙子呢？你让他们多等5年，就等于多浪费他们5年的时间。5年对你来说是小事，对他们来说是大事！ 

我们东马的土著同志5年前每个周末舟车劳苦，长途跋涉深入乡区长屋耕耘。5年后本来有一些小成就，以为会有收获，可是却因为国阵最后几天在长屋大洒金钱就轻易夺下这个议席。难道你要我向他们说：“你就多等5年啦！” 

朋友，如果5年前我们没有做出抗议，5年后国阵还会一样用钱买票，5年后的情况还是一样，那时候难道你还要叫他多等5年吗？请问人生有多少个5年？ 

千万不要叫我多等5年，我接受唔到啰！ 

不仅仅我不能接受，反而明晚的集会大家都必须出席。就是因为5年前我们没有站出来，所以5年后的今天买票事件还是发生。明天我们不站出来，5年后同样的事情还是会发生！ 

我们要向选委会、反贪污委员会、皇家警察和总检察署施压，要求一个公正、干净和民主的选举！

Ini Kalilah就是Ini kalilah。这一次就是这一次，而不是下一次！

Gunakan Peluang Keemasan Ini Untuk Merealisasikan Impian Malaysia

Ucapan calon DAP untuk DUN Kampung Tunku Lau Weng San di ambang hari pengundian Pilihanraya Umum ke-13 pada 4 Mei 2013 di Stadium Kelana Jaya, Petaling Jaya:

Gunakan Peluang Keemasan Ini Untuk Merealisasikan Impian Malaysia Salam Sejahtera, Salam Bersih, Salam Ubah dan Salam Reformasi kepada semua yang hadir pada malam ini!

Datang orang Vietnam, anjing hilang!
Datang orang Bangla, gadis Melayu hilang!
Datang gadis China, suami hilang!
Datang politikus, gadis Mongolia hilang!
Datang PRU, wang kerajaan hilang!
Kalah PRU, dokumen kerajaan hilang!
Bercakap benar, doktor dan keluarganya hilang!
Beli jet pejuang, enjin hilang!
Datang Lim Kit Siang, MCA hilang!
Undi BN lagi, masa depan negara kita hilang! 

Dalam masa 14 hari yang lalu, calon-calon Pakatan Rakyat telah memberi banyak penjelasan tentang isu-isu survival yang melanda Malaysia, seperti isu ekonomi, pentadbiran baik, jenayah, rasuah, pendidikan dan banyak lagi.

Maka, tidak perlulah saya mengulangi isu-isu ini lagi dalam ceramah pada malam ini kerana saya beranggapan anda yang hadir memang sudah arif dan faham tentang isu-isu ini.

Persoalan yang dihadapi kita pada malam ini bukan lagi tentang berapa banyak kerusi yang perlu dimenangi untuk membentuk kerajaan persekutuan.

Persoalannya pun bukan sama ada kita mampu mempertahankan kerajaan Pakatan Rakyat di negeri Selangor dan negeri-negeri lain, walaupun saya setuju bahawa kedua-dua soalan ini ialah perkara yang menjadi tumpuan orang ramai.

Hakikatnya ialah Pakatan Rakyat berjaya menghimpunkan seluruh rakyat Malaysia berbilang kaum di Stadium Kelana Jaya ini ialah satu bukti yang bagus bahawa rakyat Malaysia memang boleh dan telahpun bersatu hati dan berpegang teguh di bawah Pakatan Rakyat demi membina sebuah negara Malaysia yang lebih aman, makmur, bersih, demokratik dan adil.

Tahun ini kita akan menyambut ulang tahun ke-50 penubuhan Persekutan Malaysia. 50 tahun yang lalu, Allahyarham Tunku Abdul Rahman membacakan Pemasyhuran Malaysia di Stadium Merdeka pada 16 September 1963.

Pemasyhuran tersebut berbunyi seperti berikut:

"Dengan Nama Allah, Yang Amat Pemurah lagi Maha Mengasihani, saya Tunku Abdul Rahman Putra Alhaj ibni Almarhum Sultan Abdul Hamid Shah, Perdana Menteri Malaysia dengan persetujuan dan perkenan Ke Bawah Duli Yang Maha Mulia Seri Paduka Baginda Yang-Dipertuan Agong, Yang Terutama Yang Dipertuan Negara Singapura, Yang Terutama Yang Dipertuan Negara Sabah, Yang Terutama Gabenor Sarawak, dengan ini mengisytiharkan dan memasyhurkan bagi pihak umat Malaysia...akan kekal menjadi sebuah negara demokrasi yang merdeka lagi berdaulat serta berasaskan kebebasan dan keadilan." 

Tuan-tuan dan puan-puan, lima puluh tahun selepas pemashyuran ini, kita berkumpul di sini untuk memperbaharui azam kita demi membina sebuah negara Malaysia demokrasi yang merdeka lagi berdaulat serta berasaskan kebebasan dan keadilan.

Berkumpulnya kita di sini bukan sekadar menumbuk langit dengan laungan slogan, tetapi kami beria-ia dan bercita-cita besar dengan semangat perjuangan yang tinggi untuk mengembalikan keadilan kepada rakyat dan membangunkan semula institusi kenegaraan yang telah dirosakkan oleh Barisan Nasional lebih lima puluh tahun yang lalu.

Berkumpulnya kita di sini adalah untuk menuntut keadilan bagi mereka yang telah terkorban selama ini di bawah pentadbiran kerajaan Barisan Nasional yang zalim.

Berkumpulnya kita di sini adalah untuk menuntut hak dan kebebasan rakyat terhadap sebuah negara Malaysia yang tiada penindasan.

Berkumpulnya kita di sini adalah untuk membina masa depan yang lebih cerah dan lebih terjamin untuk generasi-generasi kita yang akan datang.

Berkumpulnya kita di sini adalah untuk membangunkan sebuah negara Malaysia yang maju bukan sahaja dari segi infrastruktur tetapi juga matang dalam sistem politik.

Berkumpul kita di sini adalah untuk sekaligus menuntut dan mengambil balik apa yang telah dirompak, dirampas dan diragut oleh Barisan Nasional daripada rakyat Malaysia Berkumpul kita di sini adalah untuk membina impian kita seperti apa yang dijanjikan oleh Allahyarham Tunku Abdul Rahman lima puluh tahun yang lalu.

Justeru itu, saya merayu kepada anda untuk mengundi Pakatan Rakyat dan menolong kami bagi membantu seluruh rakyat Malaysia untuk mencapai impian yang belum lagi direalisasikan sejak lima puluh tahun yang lalu.

Bagi MCA, MIC, Gerakan dan PPP, sekiranya mereka masih menganggap mereka sebuah parti politik bermaruah, Mereka tidak harus terus diperlekehkan UMNO lagi, apatah lagi bersuhabat dengan UMNO di dalam Barisan Nasional.

Maka perkara yang harus mereka melakukan ialah keluar daripada Barisan Nasional dengan serta-merta! 

Esok ialah hari yang akan terpahat dalam sejarah Malaysia. Rakyat akan turun mengundi bagi menentukan masa depan negara kita. Marilah kita berganding bahu menggunakan peluang keemasan ini untuk memilih kerajaan persekutuan yang baru di samping mengekalkan kerajaan negeri Selangor yang sedia ada.

Ubah Sekarang, Bersihkan Malaysia!

改朝换代，告别腐败！Ini kalilah

Lau Weng San